Tomasz DOMAŃSKI
DZWON POZIOMY
Plac po Farze
instalacja nawiązująca do historii miejsca
Praca nawiązuje do nieistniejącego kościoła farnego, którego obrys fundamentów wskazuje jego miejsce w historycznej tkance miasta. Dzwon w historii kultury europejskiej i chrześcijańskiej wyznaczał rytm dnia, oznajmiał ważne wydarzenia lub informował okoliczną ludność o nadchodzącym niebezpieczeństwie. Dzisiaj w wielu miastach europejskich, ponowoczesnych, dźwięk dzwonu przestał być słyszalny.
Tomasz Domański – urodził się w 1962 r. w Giżycku. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, gdzie w 1993 r. uzyskał dyplom z rzeźby, a w 2003 r. obronił doktorat, którego przedmiotem była rzeźba efemeryczna jako monument relatywny. Jest autorem cyklu efemerycznych instalacji pod wspólnym tytułem „Pomniki Czasu 1992-2022” oraz rzeźb, instalacji, obiektów, performensów, rysunków i fotografii. Artysta pracuje przeważnie z naturalnymi materiałami: wodą, lodem, ogniem, drewnem, słomą, popiołem, metalem, wykorzystując właściwe im procesy. Tworzy filmy i animacje jako integralne elementy wielu realizacji.
W latach 1995-96 uzyskał stypendium Banaras Hindu University w Varanasi. Jest pięciokrotnym stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz wielu fundacji i instytucji, m.in. dwukrotnie Pollock-Krasner z Nowego Jorku, Laurenz Foundation z Bazylei, dwukrotnie Montag Stiftung Bildende Kunst z Bonn, CEC ArtsLink z Nowego Jorku, dwukrotnie UNESCO-Aschberg z Paryża, KulturKontakt z Wiednia, Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej z Berlina, Adolpha i Esthery Gottlieb z Nowego Jorku. W 1997 został nominowany do Paszportów „Polityki”. W tym samym roku reprezentował Polskę na IX Triennale Sztuki w New Delhi.
Swoje projekty i wystawy realizował m.in. w Polsce, Niemczech, Francji, Luksemburgu, Irlandii, Norwegii, Szwecji, USA, Kanadzie, Indiach, na Alasce, w Hong Kongu czy Korei. Brał udział w pięćdziesięciu wystawach indywidualnych i ponad stu pięćdziesięciu zbiorowych.
Prace Tomasza Domańskiego znajdują się m.in. w kolekcjach takich instytucji jak: Dolnośląskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Współczesne Wrocław, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
Od roku 2002 we wsi Komorowice na Dolnym Śląsku, autor realizuje wieloletni projekt, w którym idea efemeryczności odzwierciedlona jest w dynamicznej strukturze symbiotycznego ogrodu rzeźb – „Wieżogród / TowerTopia”.
